Knut Ødeård er i sitt femtiande år som poet meir vital og relevant enn nokon gong. Årets samling viser ein diktar med djerv biletskaping og som ikkje er redd for å gå rett inn på dagen politiske scene. Dikta spenner frå barndom til alderdom, frå Molde til mora som flyktar med sitt barn frå Syria slik Maria flykta med Jesus.
Språket hans “bylgjer mellom det historiske og det mytiske”, skriv Adonis: “men alltid tett bunde til det kroppslege.”
«Og teppet fell med sin stjernehimmel over endelause sletter av sand. Når tida går av scena, er det etter litt av ei førestelling.»
Øyvind Rangøy, Romsdals Budstikke, 24.10.2017« Ødegårds dikt om aldring treffer fordi de er såre, nøkterne og forsonende på samme tid. »
Katrine Heiberg, Morgenbladet, 08.12.2017«Lyrisk: Knut Ødegård har skrevet en av årets rikeste og beste diktsamlinger.»
«... den rikeste og mest hjertevarme diktsamlingen jeg har lest i år.»
Andreas Neraal, Bok365, 03.12.2017 Les hele anmeldelsen«Knut Ødegård skaper fortsatt konkrete bilder man ikke så lett glemmer, og skriver dikt som griper rett inn i livsmysteriene vi daglig tar del i.»
Sindre Andersen, Vårt Land, 13.11.2017«Om Tida er inne har jeg lyst til å si at det er på tide å betrakte han som en våre fremste poeter.»
Henning Howlid Wærp, Aftenposten, 02.11.2017«Knut Ødegård har skrive ei av årets beste diktbøker. »
«Lyrikaren, kritikaren og omsetjaren Knut Ødegård har skrive ei diktbok som romsterer i dei mørke krokane i livet og i tida. Gjennom eit presist og nyansert biletspråk romsterer desse dikta òg i lesaren [...]»
Sindre Ekrheim, Dag og tid, 22.09.2017"Ødegårds dikt om aldring treffer fordi de er såre, nøkterne og forsonende på samme tid. Det er blikket på de nære tingene, ikke de nære tingene i seg selv, som utgjør en kvalitet ved samlingen."
Katrine Heiberg, Morgenbladet
